Kendini Tanıyacaksın Şiiri - Mehmet Zafer

Acımadı yıllar geçip giden gençliğime
Yalnızlık girdap gibi çekti içine ömrümü
Ne dünden ekinlerim var ne de yarınlardan ümitlerim
Tesellimdi hayallerim,sırdaş edinmiştim yalnızlığı
Unutturamadı hiç biri senden çektiklerimi
Yarınlara kurduğum düşler yanıltırken
Dostlarım ihanet pazarında sattı beni
Hasıraltı duygularım şimdi
Mutluluğum ayaklar altında
Sen de vefasızlığı yaşam tarzı seçtin
Aşk,coşkun bir yüreğe sahip olmakla mümkündür
Coşku, senin gibi yüreksizlerde olmaz
Cihangir fetvalardan sakındırıp yüreğimi
Sevmek kadar icazetli bir duyguyla teslimdim sana
O kadar zulmettin ki seni sevdiğime pişman ettin
Hasretin ateşinde yaktın, yanardağ misali gönlüm
Bir dertten alıp bin derde attın
Kapında kul,köle olmaya razıydım
Seni sevdiğime pişman ettin
gözümden akan yaşlara aldırmadın
Terkettin sensizliğin ıssız dağlarına
Uğrunda hayatım boş yere geçti
Sırtımdan vurdun yüzlerce kere
Yem olacak bedenim kurda kuşa
Seninle hesabım kalacak mahşere
Hasretin ayağıma pranga oldu
Yokluğun ellerimde kelepçe
Boynuma vurulan zincirin adı sevdan
Adın mızrap gibi bağrımı parçalar
Yüreğim darmadağın sayende
Her hücresine sakladım seni
İstesen de artık parçalayamazsın
Bu aşkın katili ettin
Demir parmaklıklarda kederlere dokunacak
Darmadağın yüreğimin her zerresinde
Yüreksizliğine şahit olacak,
Kimsesiz mezarlarda kendini tanıyacaksın.