Yazmadan söylenmiş şiirlerim oldu benimde.
Bir dizesi yitik bir sevdada kaldı, bir dizesi eski bir dostta.
Biri gecenin karanlığına karıştı, biri kayboldu deniz kenarında.
Ama biliyorum; yazsaydım, en güzel şiirim sen olacaktın.
Gözlerinden başlayacaktı belki.
Gözlerin belki okyanus olacaktı derinliğinde, belki gökyüzü maviliğinde.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta