Kendini Bul Şiiri - Yahya Yahşi

Ey! Frekanslar altında, boğulan insan.
İstemezdin bilirim.
Metal örümceklerin,
Kızıldan öte ağ örmelerini,
Ve bir gün yaşadıkları dünyaya savaş açıp,
Uzaklarda yaşam aramalarını...
Ey! Paradigmalar eşiğinde,
Duran beyinler...
Eli kolu, kafası,
Başka başka tasarımlar...
İstemezdin sende bilirim.
Sanal âlemlerde çerezciye uğramayı,
Ve dahi!
Ambarı i küf tutmuş mutfağından,
Ilık sular içmeyi
Ey benim hafızaları donuk,
Sevdalarım.
Bin fersahta kaybolmuş,
Dostlarım.
İstemezdin sende bilirim,
Köle gibi yaşamayı,
Ismarlama doğmayı,
Ve her dogmadan sıyrılmamayı...
Ey benim fazdan öte,
Nötr duygularım,
Milenyum çağında,
mankurtlaşmış hafızalarım,
İstemezdin sende bilirim,
Dipsiz kuyularda hapsolmayı.
Ey! Benim zaman ötesi ruhum
Yeter artık kendine gel.
Titre ve dinle:
Fizikten öte ne varsa,
Metafizik.
Bu muammada hep
Aynı haritalar çizik.
Ruhunu dizginle!
Yeter artık. Dimdik.
Kaldır başını ve bak.
Ay! Senin için ne kadar da parlak.
Karanlığı yırtarcasına
Bir daha bak.
İstiyorsan yolu gerçekliğe,
Kafana,
Prizmadan bir kafa tak
Ve... Ve! İçinden,
Bir kez daha bak.
Beyaza tutun.
Tuttuğun tayf gerçekliğindir.
Gerçeklikse,
Senin bilmediğin yerlerde,
Uzakları yakın eden tahayyüldedir.