Bu çok bilmiş edasından
Ne bıktı ne usanıyor
Geçilmiyor havasından
Kendini bir şey sanıyor
Yemiyor değme bir aşı
Eğilmemiş öne başı
Benzese bir şeye kaşı
Kendini bir şey sanıyor
Herkesten görünce kıymet
Kendinde sanıyor hikmet
Çay getirmek oldu zahmet
Kendini bir şey sanıyor
Zembille gelmiş dünyaya
Gidemezmiş eve yaya
Bakmadığından aynaya
Kendini bir şey sanıyor
Sanki bir tek sen mi varsın?
Üflesem hemen uçarsın
Olmasam neye yararsın?
Kendini bir şey sanıyor
Bu şiiri yazmamda bana hal ve hareketleriyle yardımcı olan
hiç tanımadığım üniversiteli kıza teşekkür ederim.
Kayıt Tarihi : 9.7.2003 10:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!