Kendini Bilmezlere Şiiri - Necip Zeybek

Ulan, bu ne biçim lisan,
Varsa yoksa ben, ben…
Bu ne bencillik, ne kibir;
Başkaları da insan,
Onlarda da var akıl fikir...
Belki seninki yanlış ya da noksan,
Eksilir misin be mübarek,
Söz gümüşse, sukut altın,
Dinleyip anlasan, sonra konuşsan…
Aldım diye bir diploma,
Kendini adam oldum sanma!

Ulan patavatsız papağan,
Kaç kez yaptın aynı edepsizliği ona, buna,
Ne itikat kalmış sen de Kuran’a,
Ne saygın var atana…
Konuşmakta bağlıdır edep erkâna,
Su küçüğün, söz büyüğün,
Geç ukala herif, sırana!

Ulan megaloman,
Hangi okuldan diploman,
Almadın mı hiç doğru bilgi, hiç doğru akıl fikir oradan?
Dediklerin ne ipe gelir, ne sapa;
Anırırsın sebepli sebepsiz, be sıpa!
Karşındaki de olaydı senin gibi edepsiz,
Vallahi, çok kırılırdı sırtında sopa!

Ulan babası sarımsak,anası soğan,
Bozdun sonunda benim de ağzımın ayarını,
Kaşınırsan kaşırlar yaranı,
Sana mı kaldı asalet,
Zürriyetsiz, cibilliyetsiz, şımarık züppe,
Olma ona buna alet!
Ne dediğin ayan beyan ortada,
Ağzından çıkan ya küfür,
Ya hakaret…
Aldım, diye bir diploma,
Kendini adam oldum sanma!
Ya haddini bil sus!
Ya da adam gibi konuş,
Aydınsa gerçek,
Yetmez sorunları bilmek,
Sorumluluklarını da bilmesi gerek!

Ulan leş yiyici sırtlan,
Bu neye davet,
Bu nasıl ziyafet,
Bu ne kibir, bu ne azamet,
O kadar zor mu büyüğe saygı göstermek,
Hanımlara nezaket?

Bakıp da suratına, sıfatına,
Kendini âdemden sayan hayvan!
Yok, tahsilmiş,
Yok, önüm, arkam…
Lan züppe,
Ne o şarlatan kılık kıyafet,
Ne o parlak küpe,
Vermez sana bir makam?
Konuşursun buyurgan buyurgan;
Kim takar seni,
Yalova’ya atanan toy kaymakam!

Ulan sahte aslan,
Eğitim emektir,
Okumak değişmek, gelişmek demektir,
Alaydın iyi terbiye çıkardın yüksek mertebeye!
Ne eylemin ne ne söylemin benziyor senin bir beye,
Boşa geçmiş demek ki onca sene,
Okuduğun hep aynı terane!
Sahi ne demeye gittin onca sene mektebe,
Dedikodu' yu öğrenirdin üç günde ,
Gideydin bizim köydeki ebeye!

Ulan zehirli yılan,
Elbet verir yüksek mektep,
Her bitirene bir etiket.
Ancak haktan, haklıdan yana olmayana,
Kendini yılan gibi sokana,
Neden versin bu halk bir kıymet?
Hayır getirmez ukalalık,
Hoş seda duymak ister vatandaş,
Kıyamet tellallığı yapma arkadaş,
Gevezeler konuşur öyle boş boş,
Sen husumet peşinde değil, hizmet peşinde koş,
Akıl fikir, ilim irfan olsun tuttuğun yol,
Yani biraz büyü, gayrı adam ol!
Mert ise gayet,
Ve ikdam sahibiyse bu genç şayet,
Basar bağrına,
Verir mevki de yetki de,
Verir ona günü gelince bu canım millet!