Kendini Bilmezler Şiiri - İsmail Doğan

Dilim söylüyemiyor şerleri anlatmaya,
Gezinir aramızda şer kendini bilmezler.
Adamışlar kendini kalp kırıp kanatmaya,
Gözü görmez iyliği kör kendini bilmezler.

Kargalar bülbül olmuş ötüyor gak gak diye,
Yüzü olduğundan farklı yaparlar takiye,
Güven vermez sözleri her adımları hile,
Kişilikten Iraktır har kendini bilmezler.

Yılanın zehirinden beter dili sözleri,
Kendi çıkarı için iyi görmez gözleri,
Uzaktır insanlıktan nefesleri özleri,
Kırıcı sözlerini der kendini bilmezler.

Yorulup terlemezler el emeğiyle doyar,
Bir de azarlar kızar aptal yerine koyar,
Yaklaşır sana iyce iliğne kadar soyar,
Acımazlar insanı yer kendini bilmezler.

Üç beş günlük dünyada varmıdır iki dostun,
Var mı sözümden yana DOĞANİ'ye bir kastın,
İnsanlıktan dem alın temiz çıksın kan testin,
Kötü ahlağını bir kır kendini bilmezler.