Bitmez bu yol oğlum, yakana yanlış kurdela bağlanmış bir kere senin, öyle hayalini kurduğun şeyleri yaşayacağını sanma. Hani eli eline gözü gözüne değen gökkuşaklarında arama benliğini.. İşe yaramaz, hal bilmez, serseri damgası yemişsin doğarken, yanlızlık doldurulmuş ceplerine. Tamam gözlerin yeşil yahut ela belki ama için siyah, keder boca edilmiş sana. Senin kaderin anlaşılmadan, çaresiz ve yalnız kalmak oğlum boşa çırpınma.
Bitmez bu yol oğlum.. Yırtsan damarlarını, iç organlarını parçalasan, un ufalsan, seni anlayacak kimse yok işte. Boşa uzaklara dalıp umut yeşertme yüreğinde. Boşa heyecan yapma, aldanma rengarenk rüyalara.
Herkes herşeyi biliyor, sen ne biliyorsun? Öğrenmemişsin oğlum bilmiyorsun işte. Bilmiyorsun mesela ızdıraplı hayat yolunu, sen ellerinde dikensiz güller taşımışsın, ipek yollarında gezmişsin, bilmiyorsun hayatı, ızdırabı bilmiyorsun. Bilmiyorsun mesela dünya'da herşeyden çok sevdiğin şeyi kaybetmenin, ölümden beter bir duygu olduğunu, o ızdırap değil ki zaten bak onu bile bilmiyorsun. Bilmiyorsun ki sevmeyi, öyle dakika sektirmeden düşünmek mi olurmuş sevdiğini, böyle sevmek mi olurmuş yahu? Özlemek neymiş bilmiyorsun, aşk neymiş bilmiyorsun? Tek bildiğin mızıldanıp durmak..
Bitmez bu yol oğlum, saymakla bitmez bilmediklerin, merak edenin bile kalmamış senin, vurup atsalar bir bilinmeze cesedin çürür toprak olursun, soran, bilen, duyan olmaz. Hayat böyle bir şey oğlum mızıldanıp kendini yerden yere atmaya benzemez, bilmiyorsun. Değer verdiklerinden değer beklenmez bilmiyorsun, sen günlük güneşlik bahçelerde yetişmişsin, ne anlarsın kıymetten, senin yaşantında kara bulutlar yok ki nerden bileceksin yaşamın puslanmış suratını. Dirayetli duruşlar mı sergilemişsinde bileceksin duygularını kamufle etmeyi, sen nerden bileceksin ne bilmen gerektiğini.
Tamamını Oku
