Hayat penceresinin arkasında ölümden soğuk duvar
Ölüm saçları okşar doğarken
İnsan özünden gelir özüne döner
Ateşin pişirmesinde bulur ruh kendini
Bu yol karanlık bu yol ateşten taş
Yaşamın yükselişinde kaybeder insanlık
beklenmedik bir fırtınaydı gelişin...
uyandırdın sessizliğimi aysız gecelerde
yaralı bir deniz gibi hıçkırdığını
bir fanus altında sıkışıp kaldığını..
aşkla kenetlenen kalplerimizin..
me'yus olduğunu,bunaldığını
Devamını Oku
uyandırdın sessizliğimi aysız gecelerde
yaralı bir deniz gibi hıçkırdığını
bir fanus altında sıkışıp kaldığını..
aşkla kenetlenen kalplerimizin..
me'yus olduğunu,bunaldığını
Sevgili dost;
Anamdır toprağın tahıl tanesi
Ruhunu tahıla satar kimi
Emek sürgünlerin teri
terin özünde bulur kimi kendini
Harika dizeler güçlü bir kalem....
Yazan yüreği ve kalemi kutluyorum...
Mutluluk yüreginizden tebessüb yüzünüzden asla eksik olmasın...Saygı ve kalbi şükranlarımla
Sezai Binici/umut_adam/Erzurum
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta