Hayat penceresinin arkasında ölümden soğuk duvar
Ölüm saçları okşar doğarken
İnsan özünden gelir özüne döner
Ateşin pişirmesinde bulur ruh kendini
Bu yol karanlık bu yol ateşten taş
Yaşamın yükselişinde kaybeder insanlık
Yağız atlar kişnedi, meşin kırbaç şakladı,
Bir dakika araba yerinde durakladı.
Neden sonra sarsıldı altımda demir yaylar,
Gözlerimin önünden geçti kervansaraylar...
Gidiyordum, gurbeti gönlümle duya duya,
Ulukışla yolundan Orta Anadolu'ya.
Devamını Oku
Bir dakika araba yerinde durakladı.
Neden sonra sarsıldı altımda demir yaylar,
Gözlerimin önünden geçti kervansaraylar...
Gidiyordum, gurbeti gönlümle duya duya,
Ulukışla yolundan Orta Anadolu'ya.
Sevgili dost;
Anamdır toprağın tahıl tanesi
Ruhunu tahıla satar kimi
Emek sürgünlerin teri
terin özünde bulur kimi kendini
Harika dizeler güçlü bir kalem....
Yazan yüreği ve kalemi kutluyorum...
Mutluluk yüreginizden tebessüb yüzünüzden asla eksik olmasın...Saygı ve kalbi şükranlarımla
Sezai Binici/umut_adam/Erzurum
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta