Kendine Yabancı Şiiri - Gülşen Destanoğlu

ezberleriniz vardı sizin
genetiğe kazınmış...
buzlu camdan gözleriniz
feri çocukluğunuzda asılmış
...

oyunlarınız vardı
maskelerinizle müsemma
oynamasam mızıkçı olacaktım
oynasam kendime yabancı

hep ebe olayım dedim...

(zaten teslim olmuş bir şehirde
bilmem ki /o neyin savaşıydı)

...

az ya da çok
gıcırdardı tavırlarınız
yağlasam dalkavuk olacaktım
konuşsam ahlaksız...

susarak anlattım
anladınız / sandınız....

hazırdı yaftalarınız

(faşizme geçit yok da dillerinizde
her dem hazır / darağaçları beyninizde)

konuşsam siz olacaktım

sustum

(şimdi/ bu şehirde
iki kelam etmesek de
herkes beni iyi tanır kendince
bir ben/ yabancıyımdır kendime)

...

ey hayat denen paslı deniz
tüm zehrin ciğerimdeyken
var sen söyle
daha ne kadar yüzebilirim ki sende

böyle

gemisiz

yelkensiz