yine hafiflet beni
içinde gezdir en çok
bir gülün yorulduğu yerden
başımı omuzla kalbine
kuzeyi anlatma
o sokağı üşüdüm
yaz taşkını ağzımızı özleyip
yalvardım bir ağaca
yolumu kesme diye
bilemedin ıslaklığını
içeriden kanadık
bak sevincin de ıssız
anlamadın mı
yine hafiflet beni
kokusunu gömdüğün yerden
üfle tül çiçeklerini
ayrılığı çok sustuk
olmayanları unut
biraz sesini söyle
kendine yenildiğin yerden
gel beni hafifletmeye
Kayıt Tarihi : 30.6.2009 11:53:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sabır yeter demiştim...
Fakat bu acı nedir...?
Borcumu ödemiştim...!
Aklımca doğru diye,
Nefsime kulak verdim...
Dinlediğim sözlerle,
Kendimi salıverdim...
Oysa düşünmek başka,
Yaptıktan sonra başka...
Aynı iş hafızada,
Küçücük kalırsa da;
Hesabı daha sonra,
Kat be kat daha fazla...!
Bunu şimdi anladım,
Önceden bilmiyordum...
Izdırap günah kadar,
Belki ondan da fazla...!
Bu nasıl bir haldir ki;
Beynimi bağlatıyor,
Gönlümü çağlatıyor,
Vicdanı ağlatıyor,
Kalbimi dağlatıyor;
Denk oluyor demek ki;
Çekilen acı hazla...
TÜM YORUMLAR (1)