Kendine mahkumsun,
Bir noktasında hayatın…
Dön dolaş kürkçü dükkanı misali…
Sonunda geleceğin tek yer orası.
Kimler girmez ki hayatına;
Sevgililerin, çocukların, arkadaşların…
Hepsi kaybolur! ,“en yalnız” anında…
Zaman çok usta bir yönetmen,
Kalabalık bir trene bindirir seni.
Her durakta üç beş kişi iner.
Birde bakarsın ki son duraktasın!
Yalnızlık durağında!
Ve tek!
Soğuk demirden treni saymazsak…
Ağır adımlarla inersin.
Birilerini ararsın umut dolu gözlerle,
Olmadığından emin olduğun birilerini…
Sonunu bildiğin bir filmi izlerken,
Beklediğin sürpriz gibi…
Yüreğinden sessiz bir çığlık yükselir,
Biraz hüzünlü, biraz şaşkın…
Eyvah! Acaba ne olacak şimdi? der gibi…
Kendinden bile korkmaya başlarsın,
Yavaş-yavaş…
Yıllarca düşünsen hiç aklına gelir miydi?
Bir gün kendinden korkacağın…
Meçhule gidişin korkusu, bu olmalı.
Umutsuz ve sancılı bir bekleyiş!
Üstelik heyecanlarında yanında değil,
Yapa yalnız ve tek başına...
Tek gerçek var oda sensin,
İşte tam o yerdesin, kendi kendinlesin,
Bu yol için doğdun, bu yolda öleceksin,
Sen ne ilksin, Ne de son sensin,
Bırak hayat seni, ait olduğun yere yerleştirsin.
HÜRREM DİLEKCİ
03.10.2007 13:35
[email protected]
Kayıt Tarihi : 3.10.2007 13:54:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
birgün göçüp gidecek tek başına bu dünyadan.....A.UYSAL
sevgili dostum öncelikle candan kutluyorum.....
güne böyle güzel bir şiir okuyarak başlamak ne güzel. selam ile......10
TÜM YORUMLAR (28)