Kendine ihanet edenler!

Gecem,gündüzüm bir olmuş,
Kelimelerini yuttuğum cümleler yok olmuş,
Bir sevgim vardı sanıyordum,
Ne yazık ki aldanıyormuşum!

Evde yanlız kaldığımda kalbime saplanan,
Kalabalıkta onca kişi arasında beni bulan,
Bir hüznüm var sanıyordum,
Meğer ben yanılıyormuşum...

Sıcacık odamda üşüdüğüm anlarda,
Sözcükler dilime dolandığında
Bir kadın hayal ediyordum
Çok geçmeden rüyadan uyanıyordum...

Soğuk sarmıştı bedenimi,
Zaman akıp geçtikçe kendimden geçiyordum..
Sadece seni düşündüğüm anlarda
Ben kendimi kaybediyordum!

Bir kez ölmek istedim..
Bir çok kez çekip gitmek,
Senin uğruna buraları terk etmek...
Ve kalbimi başkasına emanet etmek!

OImadı yapamadım
Yeniden olduğum yere saplandım
Ve buralarda kaldım
İhanet etmeden oturdum yerime...

Bana yararı olmayan bu koltuğa kuruldum
Her zaman bir dert,bir tasa yaşamaya çalıştım..
Sabrım tükendi sonunda,çark ettim...
Ama yinede kendime ihanet etmedim!