Kendine gitmek Şiiri - Özcan Kurt

Sadece et kemik değil ederin,
İnsan sürücüsüdür bedenin,
Aracını doğru sürememişsin,
Menzile varsan ne ki varmasan ne ?

Yürek taş, sevgi yok hiç merhametin,
Mazlumu görüp de gözedemedin,
Öyle insanlıktan çoktan  çıkmışsın,
Din imanda, kalsan ne kalmasan ne?

Kamil insanı gör deryası derin,
Sen ki daha Elifi çözemedin,
Ola ki dilinle gönül yıkmışsın,
Namaz kılsan ne abdest almasan ne?

Baki değil bildin dünyada yerin,
Sen ki daha Şahı işitemedin,
Yanılıp yönünü çöle dönmüşsün,
Özde ezan duysan ne duymasan ne?

Dost Cemaline can, yüzün sürmedin,
İnsan sevip, canı kardeş bilmedin,
Cennette gılman, ya huri beklersin,
Ol SIRATI  geçsen ne geçmesen ne?

On bir ay komşun nicedir sormadın,
Rızk dağıldı hiç  pay edip vermedin,
Dilinde şükür, bereket dilersin,
Bir ay oruç, tutsan ne tutmasan ne?

Gönlündeki Şah kim can bilirmisin?
Onun için sen neden vazgeçersin?
Öldürmek kolay acep ölürmüsün?
Sen koç kurban etsen ne etmesen ne.?

İyi, doğru, çalış, bil, sev, ver, şükret,
Özvecan yedi der, önemli haslet,
İnsani Miraca basamak gayret,
Sen kenDİNe gitsen ne gitmesen ne?