Kendine Gelmek Şiiri - Önder Karaçay

Aciz kaldım gücü zalim zulmüne
Şirk lezzetini sürmüşlerdi dillerine
Dil hakim olmalı ki kendine, sevgi taşıyabilsin gönlüne
Dünya da bulunma nedenini kimse sormaz kendine

Gafleti uğruna kin gömleği giyene
İnsan mı denir pis nefesine uyana
Çaldığı haydan gelir huya gider ziyana
Hakikat karşısında kaçar bir o yana bir bu yana

Cehaletten uyanan birde gönül gözüne görüne
Yolculuğu başlamadan biten, bulur bir bahane
Ozanın dilinden aldığı pay ise şahane
Yükü dünya olan döner dolaşır gelir kendine

▪️Önder Karaçay ▪️