Kendine gelme Şiiri - Renç Koçibey Avşar

o kadar özlemişim ki rüzgarı
uzak kalmışım hasret kalmışım

sesini çarpıp bana ayrılmasını
önümde kavuşmasını
itmesini beni
çekmesini

ağaçların sesini uğultusunu
gece fırtınasından bahsediyorum

denize yakın
dağa yakın
binlerce çam iğnesinin sesi

rüzgarsız bir memlekete gitmedim
hava onca yıl durmadı

denizcilikte rüzgarı kaybetmek vardır
aptalcasına hayatta rüzgarını kaybedersin
güneşi toprağı zorlarsan hatta
sevenlerini bile kaybedersin

ne zaman ki bir rüzgar esse
rüzgardan ayrı kaldığım yılları hatırlarım
sarılırım koklarım
deniz mi kokar dağ mı
gece fırtınası
sabah ayazı

kendimi ararken ilk bulduklarımdan
rüzgar güzel dostumuz
gücünü kudretini
şefkat ve hafifliğini
bildiren saklamayan kendini
güzel dostumuz