Kendine Gel Nankör İnsan Kendine!

KENDİNE GEL NANKÖR İNSAN KENDİNE!

Gözlerinde yokken asla bir körlük
Neden Hakka yapıyorsun nankörlük?
Yakışır mı de mü’mine bu körlük?
Kendine gel gafil insan kendine!
Bundan böyle uy harfiyen sen dine!

Vermiş iken sana nice nimeti
Etmez misin hala ona minneti?
Gerçekten de istiyorsan cenneti
Kendine gel nankör insan kendine!
Uy harfiyen bundan böyle sen dine!

İnek sana içirirken sütünü
Koyun keçi veriyorken etini
Sen Allah’tan çok seversin itini
Kendine gel cahil insan kendine!
Bundan böyle uy harfiyen son dine!

Bal yersin de arısının elinden
Şükür sözü sadır olmaz dilinden
Melek semek ikrah eder halinden
Kendine gel asi insan kendine!
Bundan böyle uy harfiyen son dine!

Her emrine amadeyken hayvanat
Binmen için bekliyorken eşek, at
Sen Mevla’na etmez misin itaat?
Kendine gel ahmak insan kendine!
Bundan böyle uy harfiyen sen dine!

Uyarırken seni türlü belalar
Okunurken her gün onca salalar
Neden nefsin elindedir de yular?
Kendine gel şaki insan kendine!
Bundan böyle uy harfiyen son dine!

Ağzın açmış bekliyorken mezarın
Haram helal ayırmaz mı nazarın?
Varsa eğer yaratandan az ar’ın
Kendine gel rezil insan kendine!
Bundan böyle uy harfiyen sen dine!

Farz-ı muhal yaşasan da bin sene
Biner bir gün melek-i mevt ensene!
Derdest olup tıkılmadan sen sin’e;
Kendine gel zalim insan kendine!
Bundan böyle uy harfiyen son dine!

Cihat ŞAHİN
29.07.2021-İZMİR