Yüklenip kervanın henüz kalkmadan
Ey gönül kendine gel, kenide gel!
Ölüm fermanın da henüz çıkmadan
Ey gönül kendine gel, kendine gel!
Tazedir gül yüzün solacak bir gün
Ömrü vakit tamam olacak bir gün
Yaşlı hoca selan okuyacak bir gün
Ey gönül kendine gel, kendine gel!
Domurcuk güllerin tazeyken solmadan
Yaprağın sararıp kabına dolmadan
Kuru odunun ateşe konmadan
Ey gönül kendine gel, kendine gel!
Ölüm haberin salınır dört yana
Dostların seni iyilikle ana
Geride yaptıkların anlatıla
Ey gönül kendine gel, kendine gel,
Hakka aşık olan söyler sözünü
Yüce Allah'a bağlarda özünü
Sadece hayra yöneltip gözünü
Ey dost kendine gel, kendine gel!
Kayıt Tarihi : 25.3.2006 20:42:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!