Kendine gel evlat Şiiri - Dinçer Dayı

Evlat.
Hayat meyvesidir dedim…
Dilemiştim Hak’tan, hep güzel ve insanlığa faydalı evlat.
Umut olsun,
İnsan olsun dedim, benim Evlat.
İstemezdim evladımın böyle kötü tezat.
Yarab!
Ben ne halt etdim?
Şu hali beni eder berbat!
Bundan mutlu musun vefasız evlat?

Daha dün doğduğunda masumluk yüzünde…
Sen doğunca Yaşamıştım sevgiyi kalbimde.
Huzuru bulmuştum özümde:
Bebekken mutlu olmuştum.
o ilk 'Baba diyen tatlı sözünde;
Yüzündeki o mahsum tebesümünde. Değerliydin benim gözümde.

Peki, şimdi, ne oldu böyle değiştin? Kimde bu kabahat?
Kendine gelsene vefasız evlat!
Dinçer Dayı