Kendine Gel Erzurum Şiiri - Hüseyin Kotan

Sessiz, öyle sessiz ki ova
Nazlanmadan varamamış bahara
Dağlar sessiz, taşlar sessiz
Erzurum boş Erzurum’lu neşesiz
Öylece duruyor ölü gibi
Yetim kalmış, yok garibimin sahibi
Gelen vurmuş, giden vurmuş bağrına
Bu halinle çıkamazsın yeni asrın huzuruna
Ölü toprağı mı serpildi ruhuna
Ne oldu benim canım Erzurum’uma
Sana ne yaptılar?
Güzel hasretlerin birer birer attılar
Hani sen davul ile zurna ile coşardın
Haksızlığa kıyam eder, naralanır taşardın
Caddelerinde ayın oyun insanlar
Sus, pus olmuş anlaşılmaz lisanlar
Şairler çıkmış bağrından
Destanlar yazılmış namından
İsmin kaçıncı sırada söz hani?
Göremedik herifce bir Erzurum lisanı
Kuşunu yazacağım, bir karga göremedim
Serçeler de kaybolmuş, bakıpta sevemedim
Sana ne oldu, sana ne oldu böyle
Susma, susma, Allah aşkına söyle
Ne kalen kaldı güzelim, nede belan
Devran böyle sürerse unutulursun inan
Erzurum……. Hımmmm yiğitler yatağı
Erzurum …….Hımmmm dadaşlar otağı
Ne oldu Aziziye ye palandöken’e kop’uma
Nerede o seviyeli sarhoşlar
Nerede Erzuruma canını veren bir hoşlar
Çift başlı kartallar varmış
Onlar böyle yüksek yüksek uçarmış
Nerde Ketenci zade, nerede Nefi’ler
Nerede eroğlu er Hüseyin Avni Ulaş beyler
Eğri çıkmazdı asla bacasından tütün
Haşizade Ali Efendi gibi bir zat’ın
Gönüllere muhabbet, dimağlara nam salan
Nerede Hacı Muhanmet Lütfü gibi bir sultan
Nerede? Ah nerede
Kalmadı kalmadı tuzum
Günden güne tükenmekte huzurum
Silkin ey Palandöken,
Kendine gel, kendine gel be Erzurum