Kendine Gel Dedim Kendime

Kendine Gel Dedim Kendime


KENDİNE GEL DEDİM KENDİME

Nefsimi masivadan çektim.
Döndüm yedi kere eksenimden
Doğruldum yeniden ben
kendine gel dedim kendime

El çektim turabtan tenden
Geçtim yedi kere elekten
Vakit azdı süre istedim felekten
Kendine gel dedim kendime

Dedim masiva benden uzak dur.
Dedi Hak’tan gayri her şey bendedir
Yeter ki sen urbanı giy gidedur
Bil haddini verdiğin ahdinde dur.
Yedi kere yudum ruhu, arındı çamurdan
Kendine gel dedim kendime

Her söylediğim sözdü halimden
Ne ile varılır menzile bilmediğim amelden
Bileceksin dedi irfandan ilimden
Yedi tepeden düştüm ilmin peşine
Hala cahilim ne demeli bilmem cehlime
Kendine gel dedim kendime

Dur durak bilmeyen gönlüm
Kâh seyre dalar ölümü kah gider kabre özüm
Hep masivaya sitemim dinletemem sözüm
Bırak ne olur peşimi bırak üryan ruhumu
Ben diyetimi peşin peşin öderim

Kâbusla başlayıp gecem,
Hüzünle bitmesin gündüzüm
Yedi kere gerekse diyetini de öderim
Yedi beni yedi dilden ağıtı öksüzüm
Usandım seslerden uslandım sandım
Kendine gel dedim kendime

Yaşar ADIYAMAN/ Ay ışığında Mavi Düşler-2016

Yaşar Adıyaman
Kayıt Tarihi : 20.3.2020 22:13:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!

Yaşar Adıyaman