Kendine gel.! Şiiri - Mümin Türüt

Kesme taşlı duvarın üzerindeki sivri uçlu korkuluklar batar göğsüme.Seyrettikçe matem kokan sokağın bir tarafı ölüm sanki. Kaldırımlarda yürüyen insanların başları önünde, bu matem havası ciğerlerine işlemiş sanki. Katran karası gecede tüyleri ürperten bi şey var. Bu soğuk gecede alnımda ter damlaları belirgindi. Bir dev oturmuştu göğsüme. Bi sıkıntı.Herkesin derdi kendine büyük işte. Kendimden bilirim. Herkes ayrı bir yere gidiyor. Garip bir topluluk olup çıktık. Kimsenin yüzü gülmüyor, kimsenin kimseyle konuşmaya dermanı yok. Herkes “aman biri bi şey sormasın” diye dolanıyor ortalıkta. Herkesin cebinde üç beş lira, herkesin üzerinde dünya kadar yük. Eziliyoruz, bükülüyoruz ve işin garip tarafı kimse halimizi bilmesin istiyoruz. Koptuk...! Evet koptuk, ruhsal bi çöküntü içindeyiz. Herkes depresyonda, herkes melankoli ve daha kötüsü herkes hasta olduğundan habersiz. Kesinlikle bu normal insan davranışları ve hisleri değil. Bi tevekkülsüzlük, bi ibadetsizlik, bi gaflet halindeyiz. Ne önünde kuyruklar oluşan psikologlar iyi eder bizi ne de psikiyatristlerin yazdığı reçeteler. Hastalığımız “ zayıf iman” şifamız sadece Yaradan..! Alnımız secdede, gönlümüz Rab’ de ve avuç avuç duaya sığınmadığımız müddetçe bu gaflet, bu gureba hal devam edecek, bilmiyoruz. Sığınacak liman ya arkadaş, ya sevgili, ya içki velhasıl binbir türlü günah zannediyoruzda bi tek Allah a sığınmak gelmiyor içimizden. Halbu ki fırtınadan kurtulmanın en iyi yolu fırtınayı yaratan Rabbe sığınmak değil midir. “O” değil mi bizleri binbir belayla, çeşit çeşit mutluluklarla sınayan. Şükrümüzü bilmiyoruz ki halimizin farkında olalım. İçilecek pırıl pırıl, berrak, tertemiz koskoca akarsu varken ,çölde bir damla su aramaya mahkum ettik kendimizi. Susadık hem de çok fena susadık. Dilimiz damağımıza, dudaklarımız birbirine yapışmışda,elimizi uzattığımız yerde su varken, biz inatla çöle doğru koşuyoruz. Gerçekleri, başımıza ne geleceğinide biliyoruz hani. Buna rağmen Kevser varken, irin dolu nehirlere atlıyoruz. Kaybediyoruz, hem de iki dünyayı birden. Böyle giderse elimizde tek kalan, bir cehennem ,bin azap olacak. Kendine gel ey müslüman..! Kendine gel..!