Kendine Gel Şiiri - Murat Avşar

Heyy yaşamın çalan notalarını yorumlamaya çalışan insan; kendine gel!
Saniyeler , karıncaların rızık peşinde koştuğu gibi hırsını hiç kaybetmeden dakikaları kovaliyor.
Dakikalar Her gün Sabahın olmasına vesile olan güneşin istikrarı gibi saatleri doğuruyor.
Saatler ,bir annenin yavrusuna olan bitmeyen şevkatiyle günleri kucaklıyor.
Derken; sonunu göremediğimiz masum mavi gökyüzü gibi yıllar geçiyor..
Ve kimisinin korktuğu, kimisinin huzur bulduğu ecel ile karşı karşıya geliyor insan.
Nisan yağmurunun gelip geçtiği gibi kayboluyor bu dünyadan.
Yine, tıpkı bir nisan yağmuru gibi karışıyor toprağa.
Ey insan kendine gel!