Kendine Gel Şiiri - Muharrem Abut

Ben oyun oynamadım aşkta;
Aşka, senin oynadığın kadar.
Eğer ki bir gün,
Bir oyun oynarsam;
Aşkta,
Aşka.
Ve belki kazara,
Belki taammüden,
Dünyanı yörüngesinden söker,
Vaktiyle cenneti bıraktığım avuçlarına,
Cehennemi de bırakırım.
Anlamalısın!
Ki, ne sen,
Ne de ben artık çocuk değiliz.
Ve bütün oyunlar çocuklara göre.
Ben ise içimdeki çocuğu,
(Sayende) öldüreli çok oldu.
Kendine gel!
Oyununa başlatma(!)
Bir de unutma;
Sevenle oyun olmaz.
Olursa sonu oyunlardaki gibi bitmez…