Kendine Gel! Şiiri - Fatma Akar

senin için üzülüyorum
inan bu sözümde samimiyim
sevenin hiç yok
ardından konuşanın ise, pek çok
hep etrafını sarmış, iki yüzlü insanlar
dedikodunu yaparken,
güya saygı duyarlar
fırsatları olsa hepsinin
bir kaşık suda boğarlar
başına bir hal gelse,
zil takıp oynarlar...

aslında çoğu, kendince haklı
bütün bunların ardında
katı tutumun saklı
bir bak etrafına
biraz bekle ve düşün...
makamın haricinde
kim kimden farklı? ...

katısın, yüreğin taştan da sert
sussak da konuşsak da
dil başa dert
biraz hoşgörüyle yaklaşmak gerek
hoşgörünün tabanı da
insanı sevmek...

düşünmez olmuşsun etrafını hiç
üzüyorsun bilinçli ya da bilinçsiz
üç günlük dünyada hepimiz misafiriz
yanımızda iki metre bez, sadece götüreceğimiz

kimini ağlatıyor, ah alıyorsun
beddualar yapıyorlar, duymuyor musun?
bu kadar koltuğa kasılıp durma
yerinden olursan, kahrolursun

saygı ya hak edene ya makamadır
duydum ki seninki makamaymış
kim ağzını açsa, tavrın canını yakmış
kalbe kin, gözlere yaş olmuş halin
bu kadar nefrete şaşırdı kalbim

astığın astık, kestiğin kestik
padişah gibisin, dediğin dedik
biraz anlayışlı olmanı hergün bekledik
gün bugün oldu, halâ göremedik

rabbim yüreğine insaf eylesin
ömrünce yetecek bol sevgi versin
tez vakitte hatanı, sana göstersin
silkin de kendine geliveresin...