Kendine Gel Şiiri - Oğuz Cevher

Biliyor musun?
Sen beni terk edip gittikten sonra
Yanmaktan köz olmuş zavallı yüreğimin
Artık dayanacak gücü kalmadı
Kolum ve kanadım kırıldı
Saçlarım zamansız ağardı…

Biliyor musun?
Uzun zamandır bir tek dosttan haber alamadım
Hiç birisi aramadı beni
Bir zamanlar şu susmak bilmeyen telefonum
Hiç çalmadı günlerce
Hatta haftalarca hatta aylarca…

Ve biliyor musun
Sen gittiğinden beri
Ne gecem belli ne gündüzüm
Saçım sakalım birbirine karıştı
Bilirsin muhabbet kuşum benim tek dostumdu
Konuşur dertleşirdim hep
Ama sen gidince o bile sustu
Konuşmaz oldu artık
Biliyorum
O bana değil sana küstü…

Biliyor musun
Eskiden olduğu gibi
Hava almak için bile dışarıya çıkmıyorum artık
Penceremden dışarı bakmıyor
Perdelerimi hiç açmıyorum
İçkiyi bıraktım içmiyorum
Bira bile içemiyorum
Ama
Sigara denen şu zıkkımdan
Bir türlü vazgeçemiyorum

Biliyor musun
Yalnızlar mahallesi
Hasret sokağı
Hüzün Apartmanında yaşıyorum
Tabi adı yaşamaksa bunun…

Biliyor musun
Çoktandır açmadığım Tv yi açtım
haberleri izlerken kendi kendime kızdım ve dedim ki:
“ Topla oğlum kendini
Bu vatana ve atalarına çok şey borçlusun.
Bak küçücük çocuk bile
İstiklal Marşımızı ezberlemiş çatır çatır okuyor.
Ya sen
Sen ne yapıyorsun
Sen ancak yenilgiyi kabul ediyorsun.
Yazıklar olsun ulan sana yazıklar olsun
Kendine gel
Kendine gel
Kendine gel! ... ”