Kendine Dönüş Şiiri - Sagirzade Ozan

Şimdi.!
Sensizliğin en derin yerinden,
Kendini unutan kalbin hatırladığı şey gibi...
Sessiz kelimelerin çığlık çığlığa haykırışı içindeyim.
Bitmesin derken, sabır yüklü bekleyişlerim bitti.
Bittiği günün ardından unutmuşluğumu,
Unutmadığım günlere say gitsin...
Uyku tutmayan gecelere dargın olmasam da...
Mürekkebi olmayan bir kalem gibi suskunum.

Kırık bir aynada kendime bakarken,
Gördüğüm yüz değil, yitirdiğim zamandı aslında.
Bir dokunuşla paramparça olan hayallerin
Küllerinden umut ararken,
Yorgun düşlerime yaslanarak yürüdüm gecelere.

Kelimeler artık yarım kalıyor dudaklarımda,
Ne söylesem eksik, ne yazsam fazla…
Bir "keşke" kadar derin, bir "belki" kadar belirsizim.
Kalbim mi?
O zaten çoktan kiraladı kendini sessizliğe.

Gözlerimde biriken bütün vedaları
Susarak anlattım yıldızsız göklere.
Bir tebessüm bırakmadı hiçbiri geriye,
Sadece yokluğu çoğalttılar gecelere!

Yüreğimde, aşkın iz bıraktığı bir yangın olsa da.
Ne tam sönüyor... ne küllerine alışabiliyorum.
Gülüşlerimi senden önceye gömdüm.
Seninle yeşeren her şey...
Sen gidince, sararan bir yaprak gibi döküldü içimden.

Bir sokak lambası gibi
Karanlıkta yanmayı öğrendim,
Kimse bilmedi, ışığım ne çok üşüdü
Sensizliğin uzun gecelerinde.

Yine de...
Bir kıvılcım vardı, hep en dipte.
Söndü sandığım yerden doğan bir güneş gibi...
Gözlerimin çukurunda, umut büyüttüm.

Ve kendi kendime dedim:
Belki de her yalnızlık,
Kendine varmanın en sessiz yoludur.

Zamanla öğrendim:
Aşk, yalnızca birine ait olmak değilmiş,
Bazen sevdikçe kendine dönermiş insan.
Ve hüzün…
Geçmeyen bir sızı değil,
Kalbin daha derinden attığını hatırlatan bir mırıldanmaymış.

Artık gözyaşlarım susmayı biliyor.
Gülüşlerim sahici... yorgun değil.
Kalbimde ne kin, ne kırgınlık...
Sadece kabullenmiş bir huzur var artık.

Ve sen...
Gelsen de gelmesen de, fark etmez şimdi.
Ben kendime döndüm.
Kaybettiğim yerden...
Kendimi buldum.
Kendini unutan bir kalbin hatırladığı şiir gibiyim artık..!
*
Yazan: SagirZadeOzan
23 Temmuz 2023