Kendine Alışmak Şiiri - Sevil Sevinç Kandil

Hayat dediğin; Bir nefes bir heves Hiç bitmesini istemediğin Kimi zaman ne nefes ne de heves yeter İçindeki bitmek bilmeyen üzüntüleri Ya da mutlu olma arzusunu gidermeye Güller gelir avuçlarına Sonra solar zamanla Sevgiden uçuşup yerleşir yanaklarına buseler Hasretinin en derin anında Sarar seni hep istediğin o sıcak huzur Ya sonra… Belki nankörlüğün seninle hep yanında Unutursun avucunun mutluluğunu Kaybolur yanağındaki sevgi Yalnızlık seninle kalmak istediğinde Kıskanç bir hüzün sokulur sessizce İster kabul et istersen etme