Kendinden Uzak Şiiri - Selma Şanal

Bir kulum alelade ha bire tökezleyen
Öksüz kalmış bendini acılarla közleyen,
Yarını varmış gibi hayal üstüne hayal
Gelmeyecek huzurun yollarını gözleyen..

Bir damlayım denizde dalgaların yuttuğu
Bazen ela bir gözün dökmeyi unuttuğu,
Peşpeşe kopar gibi yaprak üstüne yaprak
Hoyrat esen rüzgarın dalında kuruttuğu..

Susarım işkenceler dokununca ruhuma
Galip gelen esaret işlerken gururuma,
Adımlarım sığlaşır gölge üstüne gölge
Bulanık bir kaç suret mıhlanır şuuruma..

Yorgun yağmurlar düşer gönlümün kafesine
Yaşamak zulüm gelir ömrümün küfesine,
Ömür de bir terazi bedel üstüne bedel
Ağır gelir varlığım her iki kefesine..

Sığamadım alemin yer gök yedi katına
Damgalandı gençliğim ihtiyar sıfatına,
Söndü bütün ışığım gece üstüne gece
Sakındım gelişinden ölüm ihtiyatına.

*Yaşamak bu değil ki böyle kendinden uzak,
*Her adımda pişmanlık, her adımda bir tuzak.