Kendinden Kaçış Şiiri - Kemal Tekir

Gelin tatile çıkalım,
Biz kendimizden kaçalım.
Tatil yerinde herkesi,
Gözlemeye başlayalım.

Barlar sokağında herkes,
Kaçış yaşar kendince.
Açlık vardır herkeste,
Özlem çektiği şeye.

Herkes cüretkar giyinir,
Yeni maskeler edinir.
Herkeste sorunlarını,
Unutmuş gibi görünür.

Yalnız gidenler tatile,
Macera arar kendine.
Yeni sevgi arar da,
Gözler zehirli arzuyla.

Meraklı bakışlarla,
Göz atılır etrafa.
En çekici en güzel,
En zengin kim acaba?

Orda herkes birbirini,
Çılgınca merak etse de.
Umursamaz davranırlar,
Hep diğer insanlara.

Herkes gelmiştir oraya,
Sorunlarından kaçmaya.
Unutarak acıları,
Yaralarını sarmaya.

Herkes başlar rol yapmaya,
Yeni tavır takınmaya.
Doğa muhteşem hrika,
Eğlenceler de çılgınca.

Sen de ortama uyarsın,
Baktığın, dokunduğun,
Kokladığın şeylerden,
Zevk almaya başlarsın.

Bir an gelir sıkılırsın,
Oynadığın bu oyundan.
Oynamaktan yorulursun,
Düşüncelere dalarsın.

Unutmak istediğin,
Kaçtığın şeyler neyse.
Hepsi gelirler geriye,
Hüzünlerle birlikte.

Görünemezsin kimseye,
Şimdi sen geçek yüzünle,
Kaçarak ıssız koylara,
Sığınırsın sen doğaya.

Ne yapsan nafiledir,
Kaçamazsın kendinden.
Hüzünlü geçmişinden,
Kayıtlı belleğinden.