Özgüvenin yoksa
Ne sözün vardır zamana ne sebatın
Kapına kadar ışıyıp gelen ve seni kucaklayıp bağrına basmak dileyen hayatı yok sayıp
Yetmez ne gücün ne arzun dünyaya
Özgüvenin yoksa inancın da yoktur,
Biriktirilmiş bilincin de,
Değerliliğine kendini kattığın emeklerin de yoktur, sabrın da...
Özgüvenin yoksa devamlılığın da yoktur yaşamı yürüten izlere
Vardığın geldiğin de yoktur ne kendine, ne kendinden başkaya ve zamana
Özgüvenin yoksa belleğin de yoktur farkına varan inceliklerle insana ve dahaya
Büyük imkansızlıklar köhnesinde eritilip eritilip yeniden dökümanlanan kalıpsındır
Özgüvenin yoksa alabildiğine aşağılaşmalar sofrasına mayalanıp
İçe sinik bir suçluluk duygusunu boynuna borç niyetine takınıp
Öz güvenin yoksa yerin dibine girecek delik ararsın
Kendini ortalıklardan kaybetmek için
Hayatın günübirlik gelişiminden azledilmiş olarak kazanamadığın geçmişi
Gündoğumu ölü yarınlara taşınırsın...
O küskünlükle felaketlere uğrattığın hiçlikten
Seyfi Karaca........Ocak / 12
Seyfi KaracaKayıt Tarihi : 5.1.2012 22:58:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!