Kendimle Uğraşıyorum Şiiri - Önder Karaçay

Kendisiyle uğraşan yoktu
Hedefte hep başkaları

Döndüm kendime
Öyle çürük taraflarım vardı ki
Söylemeye varmıyordu dilim

Gözlerim işine geldiği gibi görüyor
Açken başka, tokken başkaydım

Başkaları da ben gibi
Kendini eleştirebiliyor muydu?

Keyfim yerindeyse
Hava da güzelse, kötü adam değilim

Bir iğne batsa elime, canımı acıtsa
Asık suratlı, aksi, yanına yaklaşılmaz olurum

Aynı yol bana bir uzun gelir, bir kısa
Aynı biçim bir hoşuma gider, bir zıddıma

Bir gün işe çok yatkın olurum
Bir başka gün iş gelmez elimden

Bugün sevindiğime, yarın üzülebiliyorum
İçimde durmadan değişen, ele avuca sığmayan
Biri var sanki dizginleyemediğim

Dün beğenerek okuduğum kitapların sayfaları
Bugün boşalmış gelir bana

Ben bana göre
Tam bir çelişkiyim
Başkalarını bilemem

Kendi yazdıklarımda
Çoğu zaman ilk uyanan duyguyu yakalayamam
Yeni duygular eklemek için yeniden yazarım

Düşüncelerim her zaman
Beni ileriye götürmediğini düşünür
Değişmem gerektiğini bilirim
Değişmezsem gerideyim

Başkalarıyla uğraşmak yerine
Kendimi düzeltirim

Çoktan çektim gözlerimi insan yüzleri ve kalabalık kabalıklar üzerinden

Hatırlamak istemiyorum hiçbirinin gücünü de yüzünü de

Çok sevdikleri şeytanları görsün yüzlerini

Sözlerim gibi yormuyorum artık gözlerimi

Kendimle uğraşıyorum, kendimle!

Şeytanlığın ürettiği acı, yazılmaz, üzerine gidilmez ise yürek parçalar

Bu konu da ne yapmam gerektiğini çok iyi biliyorum

Yaşam çocukluğumdan bugüne bunu öğretti bu bilgeliği

Devrimi yaptığı gibi tarih yazan Mustafa Kemal Atatürk'ün yolundan ayrılmadan aynı hedefe yürüyorum

Yıkıcılığın dillerine, algı operasyon aracı şarlatan yazarlarının üzerine sözlerim ile yürüyorum

Daha iyisini nasıl yapabilirim diye kimseyle değil kendimle uğraşıyorum, kendimle!..

Önder Karaçay