Kendimle olan kavgamın başı mı sonumu bi ...

Kendimle olan kavgamın başı mı sonumu bilemedim? !

Bu kopasıca parmaklarım ne zaman yazmaya başlasa, ille de önce seni yazacak.
Söz vermişler sanki birine.

Yazmayacaksın diyorum, yok diyor.
Siliyorum, yine senden başlıyor, yazıyor, ille de seni yazıyor.

O inat mı etti, yazacak mı, benim inadım daha büyük diyorum, yazdırmayacağım diyorum.
Bakıyor bana, Senin ki de inat mı diyor, meydan okuyor
Gene seni yazıyor, ille de seni yazıyor.

Anlatamıyorum galiba yaz-ma-ya-cak-sın diyorum, kavga ediyor benimle ya-za-ca-ğım diyor.
Kızıyorum, kâğıdı - kalemi bırakıyorum, bu sefer olduğu yerde seni yazıyor.

İnadım alevleniyor, sırf seni yazdırtmamak için yazmıyorum bende, almıyorum defteri kalemi elime. Küstüm zaten nicedir, pek de umurumda değil, yazmayacağım diyorum,
Yazmayan parmaklarımın yerine, kelimeler dolanıyor bu seferde beynimde.

Yazdırmayacaksan bende dolanırım usulsüzce beyninde diyor ve birde gülümsüyor.
Başımı olduğu yerde iki yana sallıyorum ki dağılsın, gitsin diye,
Hayır, inat etmiş gitmiyor…

En olmadık yerde çıkıyor karşıma, canı nasıl çekerse geliyor, uykumun içinde, günün tam ortasında, sabahın ezanında veya şimşekli gecede… Bir fotoğraf karesinde çıkıyor karşıma, kaldırımda yürürken veya fındık kokan kahvemin buharında, yağan yağmurun sesinde, parlayan Güneşte, denizdeki bir damlada…

Yok, istemiyorum, git diyorum, gelme!
Oynuyorsun diyorum benimle, oynama, yazma, dolanma. Yazdırtmam sana, hele onun adını asla diyorum.

Gülüyor bana, inatla yazdırmayışıma gülüyor,
ne yaparsan yap diyor yazacağım diyor, ayağa kalkıyor, gözlerime bakıyor, kısıyor kömür gözlerini, içime en derinime bakıyor:

Yazacağım diyor, Sen bile engel olamayacaksın yazmama, Zaman durdurmaya gücün olsa da yine yazacağım, sen yazmazsan yine onu yazacağım diyor, ille de onu yazacağım diyor. Hangi şaşkın durdurabilmiş ki, sen durduracaksın diyor?

Kimilerini gördüm, şehvetten ellerle yazdı, kimileri demir ellerle,
Kimi azını yazdı, kimi çoğunu.
İçine düşen herkes yazdı, herkes kendince yazdı kendini.
Kuytu köşelerinden yazdı herkes.

Susuyor şimdide, sessizliği büyüyor… Derin bir nefes alıyor,
Şefkatli sesiyle söylüyor, Yazacağım diyor, ille de onu, onun adını yazacağım,
AŞK onun adı diyor!
Soruyor: AŞKI yazmayacaksam, neyi yazayım?

Başımı önüme eğiyorum, inadımın bütün kanatları indi.
Söyleyecek sözüm de yok.
Şimdi al kâğıdını kalemini eline, sen de yazacaksın, içinden geldiğince.
Bırak dökülsün parmaklarının ucundan sessizce, baş edemezsin, kontrol edemezsin yaktıysa içini ateş, kavurduysa rüzgâr, felak olmuş ziyan olmuş hissediyorsan, kesildiyse nefesin bir kere. Sen de yazacaksın, içinden geldiğince,

Hissediyorsun ki, savaşıyorsun kendinle, inadın isyanından geliyor,
Gel, İnat etme…
Yaz sende,
Adı AŞK olanı yaz.

Güneş batıp ta gece olunca söner madde aleminin ışığı,
Manevi alemin GÜNEŞİ doğar gecene…

19.10.2009/Antalya