Kendimle Mutluydum Şiiri - Serkan Gebel

Kendimle mutluydum,bir zamanlar,
Hani oldukça da eğlenceli bir insanım,
Ne zaman sıkkın olsam,suratım asılsaydı,
En güzel tesellileri verebiliyordum kendime.
Hatta an oluyor gel diyordum biraz dolaşalım,
Güzel yerleri iyi seçiyordum tam kafa dinlemelik.

Kendimle mutluydum,bir zamanlar,
Bir de aşka geldim mi değmesin kimseler keyfime,
Tutturuyordum en incesinden sözlerimi,dinliyordum,
Şiirlerin bini bir para oluyor,bayağı da güzel yazıyordum,
Yine böyle bir zaman da sevmiştim kendimi,sensizlik yokken,
Umutlarımı döküyordum dizelere,mutlu olup,mutluluk saçıyordum.

Kendimle mutluydum,bir zamanlar,
O zamanlar da sensizliğin acısını tatmamıştı yüreğim,
Deli dolu akıyordum nehirler dolusu,dilediğim her yöne,
Her gördüğüm gönülde estiriyordum uzaktan fırtınalarımı,
Kimi yangın olup içimde köz gibi yanıp duruyordu sessizce,
Benzersiz olanlar da,vuruyordu mührünü senin gibi sözlerime.

Kendimle mutluydum…