Kendimle Şiiri - Bahar Ada

Kıyamıyorum.
Şekerli ağladın dizlerimde.
Kendinden geçmiş,
yorgundur vedan.
Ağzın yarımdır.
Üzülme sen öyle.

Kıyamıyorum.
Ninniler yalnızca uyumaya. 
Yer savrulunca,
geçer mi nenni?
Belki de geçer.
Üzülme sen öyle.

Kıyamıyorum.
Gerisin geri vurdu yansıma. 
Kalp çarpıntısı,
kırık aynası.
Görüş tek gözdür.
Üzülme sen öyle.

Kıyamıyorum.
Ne büyük yalnızlık bu çocuğum.
Kalp ağrıları
ay'ı öper de,
keder kaybolur.
Üzülme sen öyle.

Kıyamıyorum.
Ne büyük bencilliktir şu gelen.
Salınan esmer,
kendisi firar.
Başı büyüktür.
Üzülme sen öyle.

Korkuyorum ben.
Şekerlere katık korkularım.
Duru-katıksız,
düşünce ve dem.
Tektir kavramı.
Üzülme sen öyle.

Korkuyorum ben.
Kölesidir yalnızlık korkunun.
Mümkün ayrılık
ne dem gelirse,
kucaklanır O.
Üzülme sen öyle.

Yeter ki, üzülme sen,
meramım kendisiyle.

Öyle işte...