Kendimize Mektup Şiiri - Fatma Güven

Ağlıyoruz! ..
Sesimiz karanlığı delip,bulutlardan geçip,
Güneşin ışığında sonsuz nura ulaşıyor.
Ağlıyoruz! ..
Çocukluk hayallerimize,
Başarısızlıklar sonucu yıkılan özgüvenimize,
Harcanan,boşa giden emeğimize.
Aynaya baktığımızda gördüğümüz,
Dehşet veren görüntümüze,sırtımızı dönüyoruz.
Soruyoruz kendimize! ...
Tavrımızın asaletini,bedenimizin güzelliğini,
Zekamızın kıvraklığını,dilimizin akıcılığını,
Kim çaldı,hırsız kim?
Umut tohumlarını içimize ekmiştik,
Geçen yıllar anılarımızı yok etti.
Usumuzu korku,şüphe,endişe,
Nefret,riya,çıkar doldurdu.
Tüm bu canavarların varlığında,
Artık sevinçlere yer yok.
Anne rahminde ki geçmişimiz gibi
Farz’elim; geçmişimiz bir provaydı.
Şimdi,şu andan itibaren,
Bugün biz kendimizi yeniden doğmuş hissedelim.
Çünkü dünyanın en büyük mucizesiyiz.
Biliyorum; en basit işleri beceremez,
Borç içinde batmış,yarın ki ekmeği,
Nasıl kazanacağımızı düşünürken,
Nasıl! ...mucizeymişim diyoruz.
Yeter,olan oldu artık,geri dönüş yok.
Yaradılış öykülerinin ilkinden itibaren,
Bize söylenmemiş miydi! ..,
Özel bir yaradılışımız olduğunu.
Tanrı gibi anlayışlı,dağları yerinden oynatma,
İmkansızı başarma gücü verilmişliğimizi.
Kimseye inanmadık,kendi haritamızı yaktık.
Zihnimizin işlerliğinden vazgeçtik
Kendi miskin düşüncelerimiz,
Tembelliğimiz,başarısızlığımızın suçunu,
Hep tanrı’ya yükledik.
Bir dönüp bakalım kendimize.
Gözlerimizdeki alıcı ile
Yaprağın yeşilliğinden,güneşin doğuşundan,
Kar tanesinden,bir tatlı bakışın,
Tebessümün sıcaklığından zevk alıyoruz.
Kulaklarımızda ki alıcı;
Ağaçlarda ki rüzgarın
Denizin dalgaları,çocukların cıvıltılı sesleri,
Bülbülün feryadı ile titreşiyor.
Ağzımızın içindeki dilimiz ile
Diğer canlılarda olmayan hünerimiz;
Sözcüklerle anlaşıyor,
Umutsuza umut,yenilmişe destek,
Cahile öğretiyor,ve mutlu anlarımız da
“Seni seviyorum” diyor,konuşuyoruz.
Kaslarımız,kemiklerimiz,sinir hücrelerimizle,
Hareket edebiliyoruz,çalışıyoruz.
Sevilmediğimizi düşünüyorsak! ......
Önce karşılıksız verdik mi?
Bencil olmadan sevmek,
Başlı başına bir ödüldür.
Verilen sevgi geri döner,kötülüğü yok eder.
Kalbimiz ise güçlü,elimizi koyup ritmini hissedelim.
İlk doğduğumuz günden beri hiç durmamacasına,
Yaşam veren kanımızı pompalayarak,
Bir saatin ritmiyle atmaya devam ediyor.
Ciğerlerimiz en pis ortamlarda bile,
Bize yaşam veren oksijeni getiriyor.
Kanımız ise yaşam kaynağımız.
Her ölen kan hücresi yerine,yenisi geliyor.
Beynimiz; evrendeki en karmaşık yapı.
Sinir hücrelerimizle; görüntüler,koku,tad,
Hareketler olduğu gibi depolanıyor.
Hücre moleküllerimizi düşünelim.
Hastalıkta; savunma mekanızmamızın
Bizi koruduğu gibi
Hiçbir antik eser korunmuyor.
İçimizde,dünyayı yok edebilecek,
Ve yeniden kurabilecek güçte
Atom enerjisi var.
Fakir miyiz; hayır,listemizi gözden geçirelim.
Neden kendimize ihanet ediyoruz?
Güçsüz olduğumuzu,
Hayatımızı değiştiremeyeceğimize
İnanarak; kendimizi aldatıyoruz! ...
Yeteneğimiz,zekamız,his ve onurumuz yok mu?
Yaşadığımız ortamdan başlamalıyız değişime
Güzelleştirmeyi,yaratmayı denemeliyiz.
Korkmamalıyız ileriye gitmek için.
Düşünme,seçme,yaratma,gülme,hayal etme,
Plan yapma,sevme gücümüz var.
Hiçbir güce yardım duymadan,
Her güçlüğe,her türlü zorluğa uyum sağlayabiliriz.
Kendimiz ve insanlık için en iyiyi,
Düşüncelerimizle gösterebiliriz.
Seçme gücümüzü akıllıca kullanalım.
Sevmeyi seçelim,nefreti değil,
Yaratmayı seçelim,yok etmeyi değil,
Azmi seçelim,vazgeçmeyi değil,
Gülmeyi seçelim,ağlamayı değil,
Yüceltmeyi seçelim,dedikoduyu değil.
Vermeyi seçelim,ertelemeyi değil.
Yaşamı seçelim,öldürmeyi değil.
Artık bu andan itibaren;
Tüm gücün bizde olduğunu bilelim.
Yaşadıklarımız kendi seçimimizin bir sonucu.
Şimdi! Seçme gücümüzü akıllıca kullanalım.
Her şeyi sevgi ile yapalım.
Bilelim ki! ...Biz dünyanın en büyük mucizesiyiz.! .....

(OG MANDINO; Dünyanın En Büyük Mucizesi Adlı Kitabından esinlenilmiştir.) ……Fatma Güven