Kendimi Sorguladım Şiiri - Serpil Koçar

Kendimi Sorguladım

Kendimi sorgulayarak sevdim seni,
Nasıl olur dedim, bir insan
Hangi aralıkta bu kadar çoğalır başka bir kalpte,
Hangi boşlukta bu denli yer eder,
Hangi susuşta adı dua olur?

Hangi ara bu kadar bağlandık bilmiyorum,
Zaman iplerini bıraktı ellerimizden,
Takvimler yüzümüze bakıp sustu,
Bir bakışın içine yıllar sığdı,
Adını koyamadığım bir yakınlık başladı.

Bu his tek taraflı bir yanılgı değildi,
İki kalp aynı yerden atıyordu sanki
Aynı sessizlikte soluklanıyoruz,
Sözler eksik kalsa da anlayışımız tamdı

Ben bugüne kadar bu kadar sevilmedim,
Böyle görülmedim,
Böyle korunmadım,
Yanımda durmakla yetinmeyip
Beni ayağa kaldıran olmadı.

Sen..
Sen bakınca güçleniyor omuzlarım,
Bıraksan dünyayı karşıma alırım,
Korkularım susuyor sesinde,
Gülüşün bir sığınak gibi,
Ben orada çoğalıyorum.
Bakışlarının arasında kayboluyorum,
Adımı unuttuğum yerde beni buluyorsun,
En kırılgan hâlimle bile
Güvende hissediyorum,

ilk kez.
Ben senin
Kirpiklerinden tutundum,
Her zerremle,
Acele etmeden, korkmadan,
Deli gibi seviyorum.

Eğer bu bir sınavsa hayattan,
Beni en zayıf yerimden sordular,
Cevabım sensin diyorum,
Hiç tereddüt etmeden,
İlk kez doğru bildiğim bir aşkla.