Kendimi Şiirlerden Asıyorum! ..

(’ÇOK UZUN BİR SÜRE UÇURUMA BAKARSANIZ UÇURUMDA SİZİN İÇİNİZE BAKAR’)

Issız bir patikanın karanlık geçitinde,
ellerimde tutuklanmış bir akşam
ve yamalı yüreğim,
bu infaz gecelerde,
kendimi şiirlerden asıyorum! ..
çünkü şiirdir payidar kalan

inanmışım-
inanmışım! ..

ölü ele geçirildi, kalbime iliklediğim umutlar! ..
biliyorum, ömrüm yetmeyecek,
hep yanlış ezberlediğim dünyayı anlamaya.

eksik yazılmış bir telefon numarası gibiyim...
temmuz sıcağında kardan-adam düşlerim
ceplerimde örgütlediğim, militan aşklarım.

kendimi şiirlerden asıyorum! ...

dargın değilim felçli sevgilere...
çünkü, tel örgülü aşkların,
yazgısından bakıyorum hayata...

/sensizliği şiirlerden asıyorum
sevgilim/
nereye gömmeli sensizliği! ..
nereye? ..

suçüstü yakalandım,
törpülerken yaslandığım uçurumları! ..
karanlıktan beslediğim ışığımı çaldılar,
ihanetin yamaçlarında...

sınadım kendimi acının şakaklarında...
dokunaklı, bir keman’ın sesine gömdüm sensizliği...

böyle kan revan sevgilerde,
kendimi şiirlerden asıyorum! ..
herkesin yalnızlığının, su aldığı bir yerde...
özgürlüğü kuşanalım sevgilim-
aşkın toplama kamplarında! ..

ıssız bir patikanın karanlık geçitinde,
ellerimde tutuklanmış bir akşam
ve yamalı yüreğim-
bu infaz gecelerde,
kendimi şiirlerden asıyorum! ..
çünkü şiirdir payidar kalan.

inanmışım-
inanmışım! ..

(Birdal ERDOĞMUŞ/2007/)