Kendimi Sende Bulmuşum Şiiri - Mahmut Ünsal

Ey benim sevdiğim yarim bir kerecik bakıp bana.
Görki perişan halimi yerlere yeksan olmuşum.
Çevirme yüzünü benden hasretin tak etti cana.
Şevki muhabbetle ey yar sana candan tutulmuşum.

Hasret bende çile bende sevdan yangın bu bedende.
Sönmez bu bendeki yangın o yangında kavrulmuşum.
Acıyıp imdada gelsen sönmez sönmez su serpsende.
Sevdan almış beni benden sevdana köle olmuşum.

Ben kendimi yitirmişim bilmem acep ben nerdeyim.
Çok aradım bulamadım ben beni sana sormuşum.
Lutfedipte söyledin sen anladımki ben sendeyim.
Gönül gönül dolaşmadan kendimi sende bulmuşum.