Şöyle dönüp bakıyorum da
En çok kendimi özlüyorum bu aralar
Hani böyle deli dolu hallerimi
Hiç bir şeyi kafasına takmayan
Bir özlem için ağlamayan
Bir sevgi için dağılmayan beni
Eski beni özlüyorum..
Nasılda mutluymuşum meğerse
Ne acı değilmi ,yalnızlık..
Mutluluk demekmiş te
Ben senin varlığında aramışım mutluluğu
Nedense...!
En çok kendimi özlüyorum
Bir papatya kokusundan
Mutlu olan beni
Şimdi yokluğunu huzur sayan ben
Bir zamanlar nasılda yaşamak için
Aldığım nefes saymışım, ben seni ...
En çok kendimi özlüyorum ..
Hırçınlıklarımı kahkalarımı
Sebepsiz gülüşlerimi
Gecenin bir vakti içtiğim kahvemi
Dinlediğim türküleri
Yokluğuna yazdığım şiirleri
Ben eski beni özlüyorum..
Kendimi özlüyorum ..
Unuttuğum daha o kadar çok şeyler
Özlediğim hisler varki ..
Ne tuhaf değil mi
Anlıyorum yine aslında seni özlediğimi
Ve bir daha asla kimseyi Seni özlediğim kadar Özlemeyeceğimi...
10 01 2024
Zeynep CeylanKayıt Tarihi : 3.10.2024 01:16:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!