Kendimi özlüyorum Şiiri - Mehmet Soysal

Yıkıldı ömrüm bir hiç uğruna
Gönlümün fay hatları bakışlarınla kırıldı
Mazi her nekadar kirli olsada
Özlüyorum gözlerinin içinde kaybettiğim hayatı
Aklımın içinde kaybettim kendimi özlüyorum

Bu günler de ne düşünsem herşey sensin
Sözlerin hala beyinim ana merkezinde
Rüzgar esse bu şehirde duyduğum sen
Aldım her nefes seni yaşatıyor bende
Yokluğun kimin bedduası bilmiyorum

Eminim uyuyorsun ben bu satırları yazarken
Uykuyu kendime haram kıldığım şu saatlerde
Mutluluğun adı senin rüyalarında belki de
Değil artık yanına yaklaşmak
Rüyalarına gelmek bile haram bana
Öyleya Gönül Yaram Mutluluk ben değilimya
Rüyalarına gelmek ne haddime

Sahi hiç düşünüyormusun beni
Ne hallerde nasıl bir acı çekiyor diye
Hiç işgal ediyormuyum aklını
Herşeyini kaybetmiş ve sana sığınmış
Bir mülteci misali

Beni merak etme bildiğin gibi değilim
Eskisi hoyratlığım yok yüreğimde
Gönlüm bir zamanlar deli tay gibiydi
Senden kalan bu yara
Ehlileştirdi onu da
İçimde ki tüm heyecanı seninle bıraktım
Ağzımı bıcak açmaz aslında
Sen benim bunları yazdığıma bakma
En geveze olduğum anda
Bir kaç kelime ismi söylüyorum
Onu da konuşuyorum sayma

Yıkıldı ömrüm bir hiç uğruna
Gönlümün fay hatları bakışlarınla kırıldı
Mazi her nekadar kirli olsada
Özlüyorum gözlerinin içinde kaybettiğim hayatı
Aklımın içinde kaybettim kendimi özlüyorum