Kendimi Öldürdüm, Sana Kıyamadım

Benden nefret edişinin sebebi,
Sevgi denen o koca duyguya cesaret edemeyişin miydi?

Bana en yakın olman gerekirken,
En uzak olup, acı çektirmen miydi?
Bilmiyorum...

Mavi'si elinden alınmış bir kuş,
Cepleri delik, düş fakiri bir münzevi,
Lisanına hicaz bir beste düşmüş,
Seher bülbülü gibiyim şimdilerde...

Biliyorum,
Beni hep sevmemek için beklettin...

Bu hangi günahın bedelidir ki,
Sırat'ın ucuna tutunmak düşmeyecek nâsibe...

Nasıl bir illettir ki,
Acısı zerk misali dolanır durur bütün damarlarımda...

Başım alıp gidesim var, o meçhul diyârlara,
Susup mâhşeri yazasım var satırlara...

Ben susunca çığlık,
Sen susunca 'ölüm' oluyor beklemelerin adı!
Öyle ki; Sustuklarım, hiçbir kitaba sığmaz! ...

Herkes acısı kadar büyüktür bu hayatta sevgili...
Anlayacağın;
Ben çok erken büyüdüm...

Düşünmeden edemiyorum,
Acaba bu gelenler, kimden geliyorlar?
Bize elveda diyenler, Kimlere merhaba diyorlar?

Ah... Şu geceler yok mu,
Yalnızlıklarımın dostu...
Sırdaşım...
Birde, birde radyolarda intihâr teşebbüsleri şarkılar...
Ah ulan diyorum! Ah Ulan!
Öldürsem kendimi, kendimle gelir misin?
Ya da ben, kendime gelir miyim?

Acaba,
Hayatın bu kadar ucuz oluşu muydu seni böylesi zor kılan?
Ya da sen miydin hayatı böylesi basit kılan?
Ölmek daha kolaydı...
Ama ben yaşamayı seçtim,
Kendimi öldürürüm, Öldürürüm de;
İçimdeki sana kıyamıyorum...