Kendimi dinlemek istiyorum birazda

çok savaşlarla yorgunum.
yaşamın çakıl taşlarından paramparça dizlerim.
siperde, kan-ter, toz-duman içinde.
meçhul askerim.
her kurşun bir gözümden girer.

beklenmedik sonuçlarda bütün sevgililer,
buz tenli, birer ölü can gibidirler.

çok sevdalarla yorgunum.
gecenin karanlığında.,
aydınlığa tutulmuş yarasa kanatlarım.
çarptığım her duvar
birer çıkmaz sokağa çıkar.
hiçbir zaman açılmayacak perdeler arkasından
kimsesizlik zamana bakar.

çok savaşlarla yorgunum.
bugünden yakalanmayacak yarınlarım yok
avuçlarımda.
kurumuş eski sevgililerden gelen çiçekler
satır aralarında
en çocuksu masalı dinler gibidirler
şimdi mahur bir bestenin mahmurluğunda.
ne bir piyasa akşamında
kentin en frapan bulvarında,
ne bir akşam simitinin susamına takılmış
boş bir çay bardağında.
yani boş bir deniz üzeri ufuk çizgisi değil
üstünde en sevdiğim gemiler.
ve martıların çığlıklarında

sen olsan da olmasan da
birazdan gece bastıracak
güneşin güne gebe kaldığı zifaftan oldukça uzak
acımasız ve kıran kırana bu yangına tutunarak
yeni bir şiir yada bir öykü yazılacak.
eski bir pazar hamalının küfesinde yüklü,
tüm geçmişlere,
acılara, tutkulara, inanmadan merhabalara
hepinize....
çok yorgunum savaşlarla.
ve sevdalarla
bir parça sessizlik lütfen.