üzüm veren bağ gibi
üzüyorum kendimi
maden yüklü dağ gibi
kazıyorum kendimi
yaram çoktur derinde
acır her seferinde
yol üstüne serinde
diziyorum kendimi
dostu oldum evinden
severim can evinden
cahilin defterinden
çiziyorum kendimi
sevgiye dolanırım
seviye bulanırım
sevmese alınırım
yazıyorum kendimi
ozan efe yemedim
çürüğe söz demedim
yurdum için memedim
çözüyorum kendimi
20.05.09ankara
Ozan EfeKayıt Tarihi : 20.5.2009 14:49:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!