Kendime yakalanıyorum bir gecenin kuytusunda
Karanlıktan yansıyan suretimde saklı yalanlarımla
İnkar ediyor ısrarla kendim kendimi yine de
Yakından baktıkça yabancı, yalancı bakışlarımda
Güvenemediklerim, güvenle sarsıldıklarım,
Özünü sözünden ayıramadıklarım
O en sevmediğim yalan diller, hep başkaları derken, oysa
Kaybettiklerim arasındayım bende kendime kandıklarımla
Yüzleşme değil kalpleşme gerek kendime bakabilmem için
Dürüstçe karanlığıma ışık tutup ve daha derin
Bilmem gerek söyleyemeyeceğini daha büyük yalanı
Kendime söylediğim kadar kimsenin
Mecbur ve muhtaç yanıma anlatmak kolay değil
Kendime yalanlar hep biraz daha sevebilmek için...
Oya Erişmiş
Oya ErişmişKayıt Tarihi : 23.6.2014 22:49:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!