Kendime Soruyorum Şiiri - Sevinç Kavuk

Bilinç bilgiyle, hissiyat inanç, tecrübe aşk ile
Bilinenden
Konuşuluyorsa eğer dinleyeceğim dikkatlice, elbette
Donatılmış olarak yıkıldı Osmanlı tarihi dış güçlerle
Bağımsız Cumhuriyetimizle korunduk sömürgeden…
Lakin
Atatürk’ün ölümüyle hızlı başladı dıştan denetlemeye
Yılışmalar…
Konuştuğum ise aldığım karar olmalı, olmadı ama…
PKK terörlüğü otuz yıldır aktif ve kendime soruyorum

Adam gibi adam ilerleyerek
Kimi döl yoluyla, kimi yol yolundan geldi, aşk olsun yeterki
Anadolu’da aşka niyaz edilenleriz..
Toprağımız Anadolu, vatanımız anavatan işte bu sevgimiz
Sevmek yaşatmak demektir
Sevgiyi bilen, gönülde yaşamak isteyendir
Hz. peygamberimiz gönlümüzde taht kuran efendimiz
Büyük liderimiz Atatürk gönlümüzün bu ulus yüceliğidir
Işıklar söndürülmez, dinlendirilir
Mevlana hazretleri semazeninde bu çok güzel görseldir
Sol ayağın direk sağın ise çark ettiği etrafında bu değer belki
Aslını temel dur, dünyaya açık ol [gezgin] içindir diye
İki ayakla birden seğirtilmeyen bir disiplin, bir terbiye
Bir sağlık candan cana…

Şeb-i Aruz töreniydi, düğün gecesi diye çeviri edildi
Yeri, gösterisi, sesi, sözü, saygı özü dinleyişin bu örneği
İzleyiş, gözlerden içe süzülüş kültürü…

Bütün bu hazinelerimize rağmen, fakirliğimizi kendime soruyorum: Konya’da bina için teşekkür ediyorum diyorum sadece, çünkü sadece ihanet sözü vermiş gibi, özsüz. Kendi varlığına ihanet anlamlandıran bu duruma diyebileceğim ancak;

Vatanın milli değerini satışıyla, kredi sınırsızlığında borca sokmasıyla serveti, bir bina inşa ederek milli yüreğimize bir de ayak sokup tepiniyorsa, ne hakkım var benim bunu susmaya? Yüreğimin varlığını dilimle inkar etmeye ne hakkım var, nasıl cüret ederim buna, insan değil miyim? Bir de bundan öte uygarlık ulusu Türk varlığımla üstelik;

Hoşgörü, sevgi bakışlarıdır. Disiplin ve terbiyeyi taşıyandır sevgi. Sevgi disiplini ve terbiyesiyle büyüyor saygı. Türk ulusu disiplin, terbiye emeği olan sevgiyi aşk olan uygarlık. Hem güneş bir kez ısıtıyor çocuğu, sevgi bakışları bu güneş örneğidir, tek olan Allah aşkı. Tek vatan korunan ulus uygarlığı bu aşk andı işte:

Eğer konuşuyorsa biri, duymalısın
Dinlediğin ama karar oluştursun!

Ben kendimi daha iyi ifade etmeye başladıkça O’ ifade ediliyor. O, tek Allah. O, peygamber efendimiz. O, Vatan bağımsızlığı. O, millet varlığı. O, sevgi işte! Ve yine güzel bir sözdür bunu açıklayan:
‘’’Ne düşünürsen savaşa dair oraya çok uzağım
Aşka dair ne varsa ben O’yum’’’ demiş Mevlana …

Namaz kılıyorsam, savaştan uzaktayım. Günde beş kere savaştan uzaklaşıyorum. Bu uzaklık güzideliği ordum, peygamber ocağım. Bağımsızlık karakteri bu aşk huzurunu korumaya aşk imanıdır. Kaşifler diyorlar ki: Başladığımız yere geri dönüp yeniden tanıyacağız…

Bir felaket varsa duymalıyım, düşünmek için. Türkün doğuşudur düşünmek diye anlam taşıyan bağımsızlık karakteriyle ancak hür ruhun özgür iletişimi için disiplin ve terbiye emeğinde sevgiyi yürekte barındırabilmektir… Düşünmek, bir karar varlığının değerine kavuşturulmasıdır. Karar, ne bir netice, ne bir sonuç olabilir, sadece çözüm için gerekli huzur ortamını koruyabilmek, amacı araştırabilmektir belki... Bir trafik kazasında sağlık söz konusudur öncelikli olarak ve soruşturma için yöreyi gereğince değerlendirmek gibi. Kendime soruyorum:

Yörede Kürt sorunu yoktu. Ulus gücü, taşınan bilinçti. Osmanlı nasıl parçalatıldıysa, yine bu kez Türk varlığı Cumhuriyetiyle parçalanmalı diye planlanmış ve bu plan için yaratılan bir terörlük sadece bu Kürt sorunu. Asya’ya yerleşip sömürge oluşturmaya, Tarikat desteği ile takozla güçlendiriliyor bu parçalama. Ne kadar ufak olursa bölükler, o kadar az güç ile karşı karşıya gelecek diye bir plan hiç de azımsanacak bir amaç değil. Nihayet, aynı sistemle 168 ülke sömürgeleştirilip yıpratıldı yeryüzünde. Tarih hep aynı sömürge amaçlı saldırılarla dolu dolu…

Dış güçlerin sömürge histerilerine karşı direnmeyi insanlık ödevi olarak üstlenmenin değerini düşünüyor, kendime soruyorum, neden manevi gücü maddi gösterişlere kurban eden nefse hakimiyetsiz yönetimlere meyil edebiliyoruz diye; Bir Hitler’e oy verecek insani yapımız olmadığına inanıyorum. Sadece eğitim veya yatırım olmuyor aklımın duvarına çarpan, paylaşım bilincini umarsızlığa dayatan hissiyat zayıflatılıyor gibime geliyor, arsızlığa karşı direniş gücü terbiyesi bir merhamet gösterisi karmaşasında usandırılarak… yani terbiyeye, seçilmek için sıkıştıkça sığınan, güçleştikçe sırtaran hal karşısında mal varlığı yığarken seçilen, seçmenlerin şaşkınlığı süresince verdiği kayıplar, çileden çıkarmış oluyor, birini görmemiş ederek, ötekini görmemiş olacak adımı atmaya zorlayacak olan bilinç tespitinde zaten bir vurdumduymazlık çoktan beslenmiş oluyor sanki. Hep çifte edepsizliklerle karşı karşıya ve aynı zamanda iç içe oluş… Cennet vatanımız ruhumuzun da fikrimizin de bilinç ve hissiyat donatılı şeref çiçekleriyle tarihi onurlandıracaktır…

Aralık 2007