Kendime Sarıldım Şiiri - Hasan Turgut

Ellerim koynumda yine bu akşam.
Bitmedi celseler bitmedi davam
Dilimde çaresiz kaldı bedduam.
Düşmanları geçtim,dosta darıldım.
Sarıldım kendime sardım sarıldım.

Pencere önünde garip bir serçe.
Ayrık otlarıyla kaplanmış bahçe.
Gözden yaş süzüldü,bir garip hisçe.
Sanki taş toprağa kuma karıldım.
Sarıldım kendime sardım sarıldım.

Gönlümü düşürdüm dünya malından.
Gözümü çevirdim morun alından.
Ömrümü kuruttum yaprak dalından.
Ortadan ikiye düştüm yarıldım.
Sarıldım kendime sardım sarıldım.

Sensiz kalan ömrün artık tadı yok.
Benim gurbetimsin başka adı yok.
Bu davaya bakan hakim kadı yok
Dertle kederlerle hüzne karıldım.
Sarıldım kendime sardım sarıldım.

Bilmem bu bekleyiş nerde son bulur.
Bu gece ne vakit seheri olur.
Ne gururum kaldı nede bir onur.
Son durağa işte böyle varıldım
Sarıldım kendime sardım sarıldım.