Merhaba, ben.
Hatırlıyor musun beni?
En çok sustuğunda
içinden geçen sesimdim.
Aynaya bakmaya cesaretin kalmadığında
yine de sana göz kırpan bendim.
Beni unuttuğunu sandın,
oysa ben hiç gitmedim.
Sen kırıldın, evet.
Ama her kırık yerden
içine biraz daha saklandın.
Dışarıdan kaçarken
kendinden de uzaklaştın.
Ben o uzaklarda kalan senim.
Unuttuğun çocukluk rüyası,
yüzünü hatırlamadığın ilk sevinç,
ve artık inanmaktan vazgeçtiğin
en saf hâlinim.
Sana kızgın değilim.
Sadece özledim.
Belki bir gün
kırıklarını sevmeyi öğrenince
yeniden buluruz birbirimizi.
O güne dek
içinde bir yerlerde kalacağım.
Ve ne zaman kendine mektup yazsan
cevabını hep ben vereceğim.
S.GÖL
Kayıt Tarihi : 31.7.2025 15:34:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!