Ellerim havada asılı kaldı yine.. yakala beni… uzun upuzun işkence saatlerinden geçtim.. kılığından ötesinde düşledim iklimleri.. ağır geldi kalbim çıkarıp kenara bırakmak elde olsa dedim.. irkildim kendi yalnızlığımın büyüklüğünden ve diz çöküşlerimden iğrendim.. acı çektikçe beni içine, kaybolup gittiğim bir baş dönmesi ayaklarımdan yakaladı.. oralarda bir yerlerde olduğuna inancımda Veli’nin sucularının çıngırakları vardı.. Sucular benim kendime olan uzaklığımdan daha yakındı kulaklarına.. dudaklarımda içten pazarlıklı kayın ağaçları.. ne kar vardı ne çıplak ayaklı dağ kadınları…
İrkildim..
Kendimi kaybettiğim yerdi insan ormanı…
13.11.2008
Aslı ŞahinKayıt Tarihi : 13.11.2008 12:46:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Aslı Şahin](https://www.antoloji.com/i/siir/2008/11/13/kendime-karalama.jpg)
!!!!
TÜM YORUMLAR (3)