Sisli Ankara Şiiri - Kadir Ünlü

SİSLİ ANKARA
Ankara’da sisli bir gündü,
Göz gözü görmüyordu,
Ama ben görüyordum,sislerin arasından,
Koşarcasına ,bana geliyordun.
Isıtıyordum ellerimi,üşümüş ellerin için,iki cebimde,
Okşuyordu siyah saçlarını,
Ankara’nın çiğli sisi,
Sıyrılıyordun bir yıldız gibi parlayarak,
Yaklaşıyordun,burnundan soluyarak,
O esmer yüzün,büyük kara gözlerinle,
Arap kısrağı gibi.
Ne kadar mutluydu,o kırmızı yün kaşkolun,
Sarılmıştı benden önce,esmer boynuna,
Ellerim hâlâ ceplerimde,ellerim sıcak,
O donmuş ellerin,az
sonra,avuçlarımda ısınacak,
Hızlandı adımların,kızarmış elmacıkların,
Attın kucağıma dolgun bedenini ,gülerek,
Parlıyordu gözlerin,ve inci dişlerin.
Karıştı buharlı nefeslerimiz,
Ankara’nın kömür kokan sisine.
Umurumuzda mı,homurtulu minibüsler,çamur atacak, üstümüze,
Asfalt çukurlardan,
Nasılsa ateş fışkırıyor,kızarmış esmer elmacıklarından.
Kimseler görmedi bizi,tepede ki varoş,yaradı işimize,
Kenetlendi ellerimiz,
Çiğli sis basmış Ankara’yı, bizene.