Kendim Gibi Şiiri - Kadir Ünlü

Yalan yok;
Çok sevdim çok da sevildim ömrümce.
Aşık bile oldum kaç kere,
Hatta İlkokul öğretmenim Ayşe’ye bile.
Şimdilerde,
Babamın emekli olduğu yaştayım,
zalım gurbetten.
Ömrümce;
Ne bile bile haram yedim,
Ne de bir canı incittim.
Ne ettiysem,hep kendime ettim...!
Düşündümde...
Yahu ben tıpkı babam gibiyim,
Ne kaldı şunun şurasında,
Babamın öldüğü yaşta olacağım
Yirmi Beş sene sonra,
Tabi ömrüm varsa ?
Ne mutlu babama;
Benim gibi vefalı bir evlat bıraktı ardında.
Son iki yıl yatalaktı,
Kadir ona gözü gibi baktı.
Yokluğunun ateşi yanar bağrımda hâlâ...!
Üç torunum amenna ama,
Ne mutlu bana;
Kendim gibi evlatlar bırakabilirsem ardımda.